دخترانه ها

سلام دختر کوچولو نیک آفرین ِ همیشگی من ، سلام  این مادرته که داره برات می نویسه در حالی که تو این فصل سرد ، تنها وجود تو به وجود من گرما میده . من مادرت هستم ، دختر بچه ای برای همین بیست سال پیش ... برای همین دو دهه ی گذشته ... تو کجا بودی وقتی رازهای دخترانه ی من توی دلم پنهان شده بود و هیچ کس نبود تا براش حرف بزنم !  ولی نه ... امروز می خوام از تنهایی خودم چیزی ننویسم ، امروز می خوام از دیشب بنویسم ، از تنهایی دخترکوچولوی ده ماهه ای که فقط و فقط تو این دنیا مامانشو میشناسه و مادرش هم برای چند ساعتی تنهاش گذاشته . نمی دونم پیش خودم چی فکر کردم ، نمی دونم چرا با خودم فکر کردم که حتما می تونی تحمل کنی نمی دونم چرا ...

  سلام دختر کوچولو  سلام نیک آفرینم  اگه همین اول می خوای از حال و هوای دنیا باخبر بشی باید بگم توی نصف کره ی زمین این روزها زمستونه.  تو ی این سرزمین شمالی هم ...   .  گاهی بارونی میاد و مارو خونه نشین میکنه و گاهی هم از سرما بیرون نمیریم. انگار اون بیرون همه مثل یه بمب ساعتی دارن تا بهار ثانیه شماری میکنن ... بهار ... بهار ... بهار ... فقط بهار این سرزمین خوبه ... و باقی همه هیچ . باز خدارو شکر که خونه ای هست که توش یه شعله ی گرمی داره میسوزه ... بعدها که بزرگتر شدی و بعدتر ها که از دنیای بیرون دلت گرفت ، حتما بارهای بار با خودت میگی ، هیچ جا خونه ی آدم نمیشه ... و این حقیقته قشنگیه.&nbs...

  سلام دختر کوچولو  بالاخره زمستون با تموم سردیش به این سرزمین رسید و الان که دارم برات می نویسم پشت همین پنجره داره نفس سردش رو فوت می کنه به خونه ها و خیابونها ... به درختا و کوه ها ... به این شب دلگیر بلند ...   و خدا ... خدا هم از اون بالا داره برای چراغ روشن این خونه لبخند میزنه ! از تو چه پنهون می خواستم از همون اولین شب بلند زمستون برات بنویسم حیف که این مشغله های هر روزه نمیزارن ... این مشغله ها دارن کم  کم کار دستم می دن ... این مشغله ها دارن کم کم زیاد میشن ... این مشغله ها دارن کم کم هر جایی می شن .  امروز روز هشتم دی ماه بود که تموم شد و به شب رسید . روزی ،شاعری برای همچین روزی شعر گف...